˙·٠•● Haftada Bir ●•٠·˙

Daha iyi anlıyorum ben bu hayata bunun için geldim. Bu kalp yangını bu bitmeyen özlem için atıyorum adımlarımı. Yaşadığım her şey anlamsızlık çadırında yanıp kül oluyor her şey tükeniyor. Sen dışındaki her şey EY Üstad’ım. Bilmem hangi ruh sancınızın hangi sırrın ayan beyan olma halinizdeki izdüşümünü bilmem kaç kez okuduğumda bilmem kaçıncı gözyaşının yanaklarımdan gayri ihtiyari döküldüğünü hiç bilemem. Dile beyan olmaz zaten ben söyleyemem.

Ağlamak kar etmez gönlümün içindeki fırtınaya ve onun çıkardığı yangına.

Hafız Ali geliyor aklıma. Beni de aynen siz gibi en çok o yaralıyor. Adı hayat ise zorlu yolculuğunuzda aynen siz gibi. Canına tak etmişler o gün alacaklar budur niyetleri onların. Sen gibi yıllardır hep o parça parça olmuş şalvarı giyen garibi. Ne yaptın ki sen onlara. Elinde zehirli iğne ile gelip vazifesini yapıyor hasta bakıcı ama sen zaten biliyorsun ecel gelmezse kul elinden ne gelir. Haber salınıyor talebelerine Hafız Ali dayanıyor duvara ve Yaradan’a haykırıyor Ya Hak benim canımı al Üstadınkini bağışla ve Hafız Ali rahatsızlanıyor önce revire ardından Morga kaldırılıyor Hafız canını bağışlıyor. Ve sen hala yaşıyorsun Üstad’ım. Her dem bu dem. Elimde okuyorum uzun süredir erteleyerek sabrederek zamanını bekledim Dem’in ve tam vaktinde geldi elime. Kaderimiz bazen bizi garip şekilde bir kitaba bir insana bir hayata taşıyabiliyor daha iyi gözlemleyebiliyorum. Kalbimin çakraları daha bir açık daha ötelerde.

Sadık Yalsızuçanlar’ın Dem kitabıdır sözünü ettiğim. Üstad Bediüzzaman Said Nursi ile tanışma hallerini kendi dilinde anlatmış söyleyivermiş. Vallahi içim hala titriyor. Elhamdülillah…