İlk önce uzun uzun masanın üstündeki plastik pet bardağa baktım sanki bana bir kaç kelime söyler gibiydi gittikçe dalgalanan dişsiz plastik ağzını kocaman açtı yutabilirdi her an. Ardından masanın ucunu yakalayamadım koşuşturdukça koşuşturdu ardından. O kesif koku yeniden beynimin derinlerine dağılmaya başlamıştı. Ortam da herşey adım adım üstüme gelmeye ve bana herzamanki gibi ne kadar çaresiz olduğumu haykırmaya başlamıştı bile. Gözlerimi kapadığımda o çürümüş ete üşüşen böcekleri gördüm yeniden gittikçe göz bebeğim gibi büyüyen. Ne kadar çok şey düşünüyordum şu sıralar ne kadar fazla özgüven ve güvensizlik barındırıyorum derinlerimde. Yeniden dönüyor başım hakim olamıyorum.
Uyandığımda anlıyorum gözlerimi açtığım yer bir hastane odası....
( Anlaşıldığı üzere Adam Fawer Okuyorum - Uykusuz Geceler ve ben Boğuluyorum)
:((((
:)))))