˙·٠•● Haftada Bir ●•٠·˙

Bu hafta cumartesi gecesi yazıyorum ama yine pazartesi yayınlanacak yazım yani siz okuduğunuzda yazı biraz daha yaşlanmış olacak.

Bu hafta hafta içinde önemli bir olay var - 18 Mart - Çanakkale Geçilmez..

Çanakkale'de bir ulusun bir vatanın nasıl şahlandığını anlatmak benim haddime değil elbette

Orada o vadide Türk'ü de vardı Kürdüde Ermeni'si de oradaydı Çerkez'i de yani kültürler mozaiği ülkemiz orada omuz omuza çarpıştı.

Bir uzay bilimci şöyle der dünyaya açıklayamadığımız bazı gerçekler var mesela dünya dışında yaşayan canlılar da var haberi gibi. Ama açıklamamamızında adamadakıllı dayanakları ve gerekçeleri de var. Düşünsenize böyle bir durumda toplumlarda dünyalı olma bilinci oluşacak ve o zaman dünyamızın büyük devletleri hüküm aralıklarını kaybedecek.

İşte biz yani Türkiye orada Çanakkale'de Türkiye'li olduk elele savaştık. Ama ne gariptir ki tam 24 yıldır kardeş kardeşe savaşı yine biz yapıyoruz.

Evet anlaşıldığı üzere bu haftaki konu - Güneşi Gördüm -

Aslında yazının yani konunun çıkış noktası film le ilgili değil ama film de bu haftaya denk geldi gidip izledik iki arkadaşımla her ikisi içinde her türlü fedakarlığı yapacağımdan çok emin olduğum iki Kürt arkadaşımla. Kardeşlerimle.

Ülkenin en doğu şehirlerinden birinde yaşamam orada yaşayanların çoğunun kürt olmasına istinaden bu Cuma cuma namazında karşılaştıklarım çok farklı duygular yarattı içimde. Şehrin en büyük Camii nde namazdayım orada o kalabalıkta
İmam'ın Şehitler günü dolayısıyla hutbesi esnasında okuduğu o şiirin ( Mehmet Akif Ersoy ) çok derin bir sessizliği ve içten bir saygıyı Camii'nin koca kubbesinden yaydığını hissedebilir algılayabilirdiniz.

Bizler yıllardır hep bu topraklarda birbirimizi sevdik. Bazen yabancılaştık kırdık kalplerimizi ama hepimiz bu topraklarda doğduk bu yörelerdenmidir yaradılışımız gereği sıcakkanlılığımızla. Konuştuk zamanla kaynaştık uzaklaştık ama asla kopmadık kardeşleriz işte. Alevisiyle Türküyle Kürtüyle Çerkezi Zazasıyla. Ve bu bir kesin İslamiyet adlı dinin kardeşlik bilinci tuttu bir çok zaman bizleri bir arada. Varolmaması gereken bir savaş ülkemizi yıllar öncesine sürükledi. Ve hala devam ediyor. Yıllar öncesinden dünyanın süper güçleri arasında Avrupa'nın dizimizin dibinde yalvarmaya devam ettiği bir ülke olacakken biz birbirimizi öldürmekten kinden nefretten dolayı hep olduğumuz yerde kaldık Avrupanın bekleme salonunda haketmediğimiz şekilde bekletildik. Hala hastanelerimizde taburcu olamayan insanlar ve ölenler var ekonomik sıkıntılardan. Ve biz hala savaşıyoruz.

Mahsun Kırmızıgül'ün ilk filmini ta ki herkes unuttuktan sonra izlemiştim şaşırtmıştı beni bu film de ise daha yüksek performans beklerdim ne varki dokunduğu nokta bu ülkedeki herkes tarafından çekinilecek konuşulamayacak uçları olan bir taraftı ve sanki çok aceleci davranılmış ve bir çok hikaye anlatılmaya çalışılmış gibi. Mesaj kaygısı dolu hafif yer yer acı ve dramatize edilmiş bir filmdi - öneririm. En azından batıda doğulu olmanın ne anlama geldiğini nasıl yabancılaştırıldığımızı ülkemizi birçok insandan daha fazla sevmemize Türk olmamıza rağmen nasıl farklılaştırıldığımızı algılamak için bile olsa gidilip izlenmeli bu film.

Aslında siyasetin ilgi alanıma girmemesinden olsa gerek bu tür konularda yazmaktan pek te hoşlanmam ama yine de insan sormadan edemiyor hani neden savaşıyor biz kime karşı?Herkes bir kaç kelime etmiştir e hadi bende yazayım dedim...

Bu hafta şarkımız yok sessiz sedasız geçecek bir hafta olacak durup şehri dinleyelim...

Bu arada aynı anadan olmasakta orada bana sarılan sen bana gerçek kardeşimden daha kardeşsin...

Alish 2oo9