Can diyorum ya hani boylu boyuna Canım. İçimin tellerine dokunarak söylüyorum bu kelimeyi, Bilirmisin bu kelime ağzımın kafesinden özgürlüğüne uçtuğunda Canımdan can vermeye riyazet gösteriyorum. Canım deyip te ruhumdan benden yana kalma ufak tefek yerleri yokluyor, içimin ateşinden kalma savrulan küllerimi kokluyorum. Yanık, kekremsi. Ancak canım olabilir sana söyleyeceğim. “Sen” Diye sana seslendiğimde bil ki bir canım alındı benden senin canına can olsun diye. Ben böyle olsun sana Canım diyorum.
Erkekti işte hani aşkın en yakışan haliyle can dediğinde kadın ruhunda başka yapılarla yükseliyor. Başka makamlarda oluyordu. Erkek can diyordu, kadın seviliyordu işte.
Sana ancak Canım diyebilirim. Hani canımdan alıp ta senin canına can olsun niyeti ile. En çokta can dediğimdendir yangınım Canan demiş olsaydım Canan Olmuş olacaktın, Canan kader çizgisinde olduğu yerde kalacaktı da benimle yürümeyecekti ya da CANAN diye yazılacaktı defterlere senin kalbimin üzerinden bir göz açıp kapasıya kadar kısa süreli ama gel gör ki ömrümün üzerinden bir ömür kadar geçtiğin bu süreç içinde. Ben can demişim Öz canımı sırtımda taşıdığımda, bana ne kadar yapışıksa ki kalbim ve ruhum o kadar işte can demişim. Can dediğimde her canım diye gönlüme kendimi ayan ettiğimde kalbimin zarına değmişsin…
Hüzün Ordularıyla dayanmış kalbimin surlarına tekrar. Kalbimin Zarına değiyor, titretiyor bitiriyor. Hüznün kalbimin zarına değiyor. Bittim hüznün ile…
Haftada Bir Haftaya İnşaAllah tekrar burada…
Selametle…
Ali 2o1o
2 hafta önce
ah ahh bilir misin insanın kendisi ruhu canı bile hakikate perde oluyormuş ve taklıp kalınca oracıkta hüüzn otağını kuruyormuş kalbe o can olmuş canan eşiğini atlayınca da helezonik bir merdşivenden yükseliniyormuş aşka hem de gerçeğine bize de nasip olur umarım